Boulevard Montmartre, soleil après-midi toont een metropool in haar volle glorie. We zien de brede boulevard, die typerend is voor het nieuwe Parijs van baron Hausmann, op het drukste moment van de dag: einde middag. Bladerloze bomen duiden erop dat het op het laatst van de winter is. Het lage, nog niet zo sterke zonlicht, dat maar net tussen de wolken door weet te dringen, lijkt echter een voorzichtige aankondiging van de lente. Het verleent het schilderij een gevoel van verwachtingsvolle en energetische levensaanvaarding. De perspectieflijnen van de boulevard, die wordt geflankeerd door bomen en classicistische gebouwen, overheersen de eenvoudige compositie. De blik wordt naar de drukke weg geleid. Talloze schoorstenen lijken zich te weerspiegelen in de bomen. Schetsmatig geschilderde figuren en koetsen zorgen voor een levendige beweeglijkheid, maar het flauwe zonnetje, de ordelijke reeks voertuigen en gelijkmatige stoet mensen verlenen het tafereel tegelijkertijd iets kalms. Opvallend is de gelijkenis met Claude Monets Boulevard des Capucines van vijfentwintig jaar daarvoor. Dezelfde Monet zou begin jaren 1890 eveneens naam maken met een reeks serieschilderijen, hetgeen zijn invloed op Pissarro nadrukkelijk onderstreept.