De boom was voor Piet Mondriaan, naast de kerk, de zee en de duinen, het ideale motief om een nieuwe beeldtaal te vinden. Zo ontstonden zijn abstracties van ritmische horizontale en verticale lijnen. Zijn zoektocht naar verinnerlijking van de werkelijkheid is te zien in ‘Bloeiende Appelboom’ uit 1912, dat een hoogtepunt vormt in Mondriaans oeuvre. Het legde onder meer de basis voor zijn abstracte schilderijen Compositie in kleur A en B uit 1917.